Συνέντευξη Sivert Høyem: Ήθελα να περιγράψω το τοπίο στο οποίο μεγάλωσα με μουσική

Take me Somewhere Nice.

Είναι πλέον πολλές και πρακτικά με συχνότητα μεγαλύτερη του έτους οι φορές που απολαμβάνουμε ζωντανά στη χώρα μας τον Sivert Høyem. Στις 27 & 28/4, θα βρίσκεται για άλλη μία φορά στην Ελλάδα (Floyd & Principal Club Theatre αντίστοιχα). Ο “ψηλός” δεν μας ξεχνάει, ούτε με τους Madrugada ούτε ως solo καλλιτέχνης, ούτε μας έχει βαρεθεί ακόμη όπως (spoiler) παραδέχτηκε στη συνέντευξή στον Μιχάλη Κουρή, ένα κομμάτι της οποίας θα βρείτε παρακάτω. Η ολοκληρωμένη συνέντευξη, στις σελίδες του επερχόμενου τεύχους #21 του Lung!

Για την έμπνευση του τίτλου του νέου προσωπικού του άλμπουμ “On An Island”:

Σκεφτόμουν τα νησιά από τα οποία κατάγομαι όταν για να κάνουμε το άλμπουμ θα έπρεπε να ταξιδέψουμε βόρεια στo Vesterålen. Σκέφτηκα να επιστρέψω εκεί, στις μνήμες από την παιδική μου ηλικία και από τη ζωή μου ως ένας νεαρός άντρας στη βόρεια Νορβηγία.. Ένα νησί μπορεί επίσης να είναι πολύ δυνατή μεταφορά και αρκετά παγκόσμια. Σκέφτηκα πως μπορεί να αναφέρεται σε άτομα που κατάγονται από αλλού όπως την Ελλάδα, δηλαδή μπορεί να σκεφτείς ότι πρόκειται για ένα ελληνικό νησί. Όμως δεν έχει καμία σημασία, είναι κυρίως μία νοητική κατάσταση πέρα από οτιδήποτε άλλο.

Πάντα ένιωθα μια σύνδεση στη φύση εκεί επάνω. Ήθελα να περιγράψω το τοπίο στο οποίο μεγάλωσα με μουσική, γιατί σημαίνει πολλά για μένα, είναι ένα πολύ ρομαντικό τοπίο με μία ποιητική ποιότητα. Και αυτό ήθελα να το περάσω και στα τραγούδια. Δεν ξέρω αν οφείλεται τόσο πολύ στην παιδική μου ηλικία. Τώρα είμαι και εγώ ο ίδιος πατέρας και μπορώ να μου επιτρέψω να κοιτάζω λίγο προς τα πίσω – ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή μου είναι ήδη πίσω μου, όπως ξέρεις. Οπότε νιώθω μια καλως εννοούμενη νοσταλγία και νομίζω ότι η μουσική το καταφέρνει αυτό πολύ καλά.

Τόσες φορές που μας έχει έρθει, δεν μας έχει βαρεθεί πια;

Όχι, δεν σας βαρέθηκα ακόμη, σας αγαπώ πραγματικά. Ως αγαπημένη μου συναυλία στην Ελλάδα πρέπει να πω τις δύο συναυλίες στο Ηρώδειο, σήμαινε πολλά για μένα. Δεν είχα ιδέα ότι είχα τη δυνατότητα να παίξω για τόσους πολλούς ανθρώπους και σε ένα τέτοιο μέρος. Ήταν πραγματικά μαγευτικά και προέκυψε κάτι πολύ καλό.

Σχετικά με τις πραγματικά σόλο συναυλίες που έκανε μια περίοδο:

Δεν έχω πλάνα να κάνω τόσο εσωτερικές συναυλίες προς το παρόν, αλλά αυτό είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς κάνω και μου αρέσει. Μαθαίνω πολλά κάθε φορά, πρέπει να είμαι πιο σοβαρός παίζοντας κιθάρα. Πραγματικά όμως το απολαμβάνω και μου ανοίγει την πόρτα σε τραγούδια του καταλόγου μου που μπορεί να λειτουργούν καλύτερα έτσι. Πάντως τώρα θα είμαι σε περιοδεία με πλήρη μπάντα για τουλάχιστον ένα με ενάμιση χρόνο.

Για το Two Green Feathers, ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του On An Island:

Το Two Green Feathers είναι ένα στίχος από ένα βιβλίο του Knut Hamsun, μεγάλου Νορβηγού συγγραφέα πολύ αγαπημένου μου. Διάβαζα τα βιβλία του όταν ήμουν μικρός και πράγματι με είχαν εντυπωσιάσει. Μάλιστα εκείνα τα βιβλία είχαν γραφτεί βόρεια από εκεί που προέρχομαι καθώς δούλευε εκεί και πάντα είχα την αίσθηση ότι περιγράφει εκείνο το τοπίο στα βιβλία του. Έχει λοιπόν ένα βιβλίο που λέγεται Pan, νομίζω το δεύτερο το τρίτο βιβλίο που έγραψε, όπου στον κύριο χαρακτήρα στέλνουν δύο πράσινα φτερά από μία γυναίκα που γνώρισε πριν χρόνια και τότε ξεκινάει να σκέφτεται εκείνο το καλοκαίρι στο Βορρά όπου είχε συναντήσει εκείνη τη γυναίκα. Το ξαναδιάβασα πρόσφατα και έμεινα σε εκείνη την πρώτη φράση – σκέφτηκα ότι “εδώ έχουμε τραγούδι”. Πρόκειται για μία ιστορία αγάπης και αυτό που κάνω κυρίως στους στίχους μου είναι ότι παίρνω καταστάσεις που συνέβησαν σε μένα ή που άκουσα για αυτές, που ονειρεύτηκα και τα αποδομώ και τα συνδέω ξανά. Έτσι μετατρέπονται σε καινούργιες ιστορίες, αλλά παραμένουν προσωπικές.  Έτσι αυτό δεν συνέβη ποτέ σε μένα με αυτό τον τρόπο, αλλά θα μπορούσε να είχε συμβεί.

Δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε ανεκμετάλλευτη την πάσα για το διάβασμα:

Γενικά διαβάζω βιβλία. Νομίζω ότι διαβάζω λιγότερο από παλιότερα, αλλά κυρίως διαβάζω όταν είμαι σε διακοπές, είναι πολύ υγιεινό για το μυαλό. Eίναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις αυτή τη συνέπεια που χρειάζεσαι για να γράψεις τραγούδια και να συγκεντρώνεσαι στη μουσική, όταν συνεχώς αποσπάσαι από τις ψηφιακές συσκευές που κουβαλάμε μαζί μας παντού. Έτσι είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεις μερικό χρόνο να διαβάζεις. Κυρίως διαβάζω περισσότερα ιστορικά βιβλία nonfiction. Ίσως θα ήταν καλύτερα για μένα να διάβαζα φαντασία και ποίηση που θα μου έδιναν περισσότερη έμπνευση, αλλά αγαπώ τόσο πολύ την ιστορία. Όταν υπάρχει ένα καλό βιβλίο ιστορίας, το πιο πιθανό είναι να πάω προς αυτό. Διαβάζω αρκετά τελευταία τον Emmanuel Carrier, Γάλλος συγγραφέας. Όπως επίσης και David Grann, σε βιβλίο του οποίου βασίστηκε η τελευταία ταινία του Martin Scorsese.

Τελευταία διάβαζα Ηρόδοτο και για την ακρίβεια για τους Περσικούς Πολέμους! Ο βρετανός ιστορικός Tom Holland έχει κάνει μία φοβερή καινούργια μετάφραση του Ηροδότου που είναι πολύ προσβάσιμη και αστεία. Η περσική αυτοκρατορία μου φαίνεται ένα πολύ μυστικιστικό κομμάτι της ιστορίας. Διαβάζω πολύ ιρανική ποίηση και παλαιότερα πράγματα όπως Umar Khayyam. Είναι λαός με πολύ πλούσια κουλτούρα και γίνονται τρομερά πράγματα σε εκείνο το κομμάτι του κόσμου τις τελευταίες 24 ώρες. Όλα ξεκίνησαν πάντως από το ενδιαφέρον μου για τους Tudors της Αγγλίας όταν ήμουν παιδί. Δεν έχω αφήσει τα ιστορικά μου ενδιαφέροντα να μπουν στους στίχους μου, αλλά παίζουν το ρόλο τους. Δεν είμαι σίγουρος πώς, αλλά νομίζω ότι υπάρχουν ιστορικές αναφορές σε τραγούδις όπως τον Now You See Me, Now You Don’t, όπου προσπάθησα να χρησιμοποιήσω κάποια κομμάτια τοπικής λαϊκής ιστορίας. Νομίζω ότι δεν θα το είχα κάνει αυτό αν δεν είχα ιδέα από ιστορία.

Μέσα στα διάφορα που είπαμε για τους Madrugada, ξεχώρισε το παρακάτω:

Όταν επιστρέψαμε με τους Madrugada, η διάθεση ήταν πιο χαλαρή και αυτό έχει να κάνει και με την ηλικία, γιατί τότε και ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια που ήμασταν μαζί υπήρχε πολύ ένταση μεταξύ μας, είχαμε διενέξεις και δεν υποστηρίζαμε πολύ τον ο ένας τον άλλον. Όταν επανήλθαμε εκτιμήσαμε περισσότερο τη μεταξύ μας σχέση και ήμασταν ευτυχισμένοι και μόνο που είχαμε επιστρέψει. Επίσης επιτρέψαμε στους εαυτούς μας να είμαστε περήφανοι με αυτά που έχουμε καταφέρει και νιώσαμε πολύ ωραία για αυτό, κάτι που ήταν εντελώς καινούργιο για αυτή τη μπάντα.

Για τους βραχύβιους (τελικά) Paradise:

Δεν είμαι σίγουρος ότι θα κάνουμε κάτι στο μέλλον με τους Paradise. Εγώ και ο Rob είμαστε ακόμα πολύ κοντινοί φίλοι. Από τα sessions που κάναμε προέκυψαν κάποια κομμάτια και κάποια μάλιστα κατέληξαν στο άλμπουμ των Madrugada. Απλώς ήταν πολύ δύσκολο να κρατήσουμε ενεργή αυτή την μπάντα με όλα τα μέλη να μένουν στην Αγγλία και εμένα προφανώς να έχω την προσωπική μου καριέρα. Ήταν κάπως μη ρεαλιστικό. Κάτι πάντως μπορεί να γίνει στο μέλλον, καθώς εγώ και ο Rob έχουμε μία πολύ ωραία φιλία.