Εδώ και αρκετά χρόνια μπορούμε να υπερηφανευτούμε ότι διαθέτουμε ως χώρα μπάντες που κάνουν διεθνή καριέρα – όχι “ντεμέκ” αλλά εντελώς έγκυρη. Οι Playgrounded είναι μία από αυτές τις μπάντες, πατώντας μία στην Αθήνα, μία στην Κρήτη και μία στο Ρότερνταμ, αλλά και γυρίζοντας την Ευρώπη με την αρωγή της Pelagic Records. Αυτήν την Παρασκευή 9/5 θα συναντήσουν τους φίλους της μουσικής τους στο Piraeus Club Academy και εννοείται πως η ευκαιρία ήταν ιδανική για να μιλήσουμε μαζί τους. Απαντά ο Μιχάλης Κοτσιράκης.
– Γεια χαρά παιδιά! Η αφορμή της συνέντευξης είναι το live σας την Παρασκευή 9/5 στο Piraeus Club Academy, οπότε θα θέλαμε να θυμηθείτε την τελευταία φορά που παίξατε ζωντανά στην Ελλάδα σε δίκη σας συναυλία και τις εντυπώσεις σας από εκείνη τη βραδιά.
Τελευταία δική μας συναυλία στην Αθήνα ήταν πριν 3 χρόνια στην παρουσίαση του The death of Death. Νομίζω ότι αυτό το λάιβ σηματοδότησε και πιο βιωματικά την αρχή ενός μεγάλου κύκλου που περιλαμβάνει τα δύο ευρωπαϊκά τουρ. Σίγουρα όμως μένει στη μνήμη το σηκωμένο χέρι, η δυνατή φωνή και η φωτεινή παρουσία στο κέντρο του κοινού του φίλου μας Διονύση Ξυδιά που δεν είναι κοντά μας πια.
– Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά την πρώτη φορά που σας είδα ζωντανά, ως support των Riverside στο Gagarin το 2013, με το Athens να υπάρχει ήδη εδώ και κάποιους μήνες. Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι σας. Τι θυμάστε από εκείνη την εποχή;
Θυμάμαι πόσο με είχε εντυπωσιάσει ο ήχος των Riverside. Θυμάμαι και την τρομερή ενέργεια που είχαμε τότε, δεν ξέραμε πού να την κατευθύνουμε ακόμα, αλλά μας τράβαγε μπροστά, ακόμα και στην Ολλανδία, για χάρη των Playgrounded.
– O υπότιτλος της τωρινής σας συναυλίας είναι Athens. Gravity. Death. που παραπέμπει άμεσα στα τρία σας δισκογραφικά βήματα. Τι να περιμένουμε από εσάς την Παρασκευή;
Σωστά το διαβάζεις… όπως γράψαμε και είπαμε συχνά τις τελευταίες μέρες, είναι το κλείσιμο αυτού του κύκλου που περιέγραψα παραπάνω. Είναι και η νέα αρχή και θέλουμε να το κάνουμε στην πόλη μας με τους κοντινούς μας φίλους και το κοινό που μοιράζεται τις συνθήκες και τα βιώματα για τα οποία γράφουμε.
– Στο συναυλιακό κομμάτι θα ήθελα να σταθώ σε δύο συγκεκριμένους πυλώνες, στον πάντα αψεγάδιαστο ήχο σας και ιδίως στον ιδιαίτερα εντυπωσιακό φωτισμό που έχετε κάθε φορά. Πώς καταλήγετε στον εκάστοτε σχεδιασμό του φωτισμού σας;
Ευχαριστούμε ειλικρινά και για τα δύο σχόλια, αφορούν κάτι το οποίο εμείς δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε γιατί ποτέ δεν ακούμε και δε βλέπουμε αυτά που βλέπει το κοινό…
Η πυξίδα μας πάντα είναι να εξυπηρετούμε το μήνυμα, μουσικό και στιχουργικό, νομίζω με τα χρόνια έχουμε αναπτύξει ένα λιτό οπτικό λεξιλόγιο αλλά όπως και με το ηχητικό θέλουμε πάντα να το διευρύνουμε και να το ακονίσουμε παραπάνω. Στο συγκεκριμένο λάιβ ειδικά στον φωτισμό θα πειραματιστούμε με κάποια εργαλεία που θα αναπτύξουμε κι άλλο για τον επόμενο δίσκο.
– Ένας κύκλος κλείνει, αναπόφευκτα ένας άλλος ανοίγει. Σε πόσο διαφορετική κατάσταση αναμένεται να βρούμε τους Playgrounded στη νέα τους εποχή;
Το αναρωτιόμαστε και εμείς αυτό. Νομίζω πως όλοι έχουμε προχωρήσει πολύ σαν μουσικοί και σαν καλλιτέχνες, έχουμε παραπάνω εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και στις επιμέρους τέχνες μας. Μεγαλώνουν όμως και οι απαιτήσεις μας (και των γύρω) και αυτό φέρνει τριβές που πιστεύω πως θα κάνουν τον επόμενο δίσκο να πάλλεται.
– Πώς είναι η συνεργασία σας με μια μεγάλη εταιρεία όπως η Pelagic ως τώρα;
Εξαιρετική. Παρά τις διαφορές που πάντα προκύπτουν ανάμεσα σε πολλούς και παθιασμένους ανθρώπους η Pelagic αποτέλεσε για μας ένα βήμα και είναι ένα σπίτι που μας γεμίζει σιγουριά για τις επόμενές μας κινήσεις. Για μένα προσωπικά είναι και μια ιδιαίτερη σύνδεση με τη μουσική. Δεν είμαι πλέον ο άνθρωπος που ψάχνει μανιωδώς νέους δίσκους, η συνύπαρξή μας σε συναυλιακούς χώρους με πολλές από τις μπάντες με φέρνει σε επαφή με νέες μουσικές σε πολύ όμορφες συνθήκες.
– Συνεχίζετε βέβαια να στηρίζετε κινήσεις με σαφές πολιτικό πρόσημο.
Μας ενδιαφέρει πάντα η υπόθεση μιας κοινωνίας που δεν εκμεταλλεύται μέχρι εξόντωσης τον άνθρωπο και τη φύση. Έννοιες όπως αλληλεγγύη και αντίσταση είναι οι ηθικές και φιλοσοφικές αρχές με τις οποίες αναλύουμε και κρίνουμε και τη δική μας τέχνη. Δε συμφωνούμε πάντα σε όλα όμως θεωρούμε πως μπορούμε να συμβάλλουμε σε τέτοιες κουβέντες, ίσως όχι πάντα στο άμεσο πολιτικό αλλά στον αναστοχασμό και την ενατένιση που επιτρέπει η τέχνη.
– Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να προσπαθείς να ζήσεις από τη μουσική σου στην Ελλάδα; Πώς βρίσκεται η κατάσταση στην Ολλανδία συγκριτικά;
Οι τρεις από τους πέντε μας είναι μουσικοί κατ’ επάγγελμα και με μεγάλη προσπάθεια και πολύ κόπο τα καταφέρνουν. Επειδή όμως νομίζω πως μιλάς για τους Playgrounded σα μέσο βιοπορισμού τότε νομίζω ότι σε καμία από τις δύο χώρες αυτού του είδους η καλλιτεχνική προσπάθεια δεν μας βιοπορίζει τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Αν κάτι θα κράταγα από την Ολλανδία σα στοιχείο κουβέντας είναι πως το κράτος πλαγίως ενισχύει κάθε είδους μουσική αφού χρηματοδοτεί (έστω και πολύ λίγο) τη λειτουργία χώρων που τη στεγάζουν.
– Η μουσική σας χαρακτηρίζεται εύλογα ως prog με την ευρύτερη έννοια, αλλά τι σημαίνει ουσιαστικά prog και μουσική πρόοδος για εσάς;
Θα απαντήσω με μία περισσότερο προσωπική άποψη: Νομίζω πως η προηγούμενη 30ετία σημαδεύτηκε σε όλες τις μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης από μία στροφή στο βίωμα ίσως σα μία αντίδραση ή αποστροφή στα “μεγάλα αφηγήματα” του 20ού αιώνα (το prog πάντα είχε μία έλξη για τέτοιες αφηγήσεις). Το ερώτημα ίσως σήμερα είναι πώς μπορούμε να ξαναμιλήσουμε για μεγαλύτερες έννοιες όπως αυτές που ανέφερα παραπάνω χωρίς να χάσουμε την επαφή μας με την ορατότητα και το συναίσθημα.
– Τι νεότερα μπορούμε να έχουμε από τον επερχόμενο σας δίσκο; Τι μπορείτε να μας αποκαλύψετε σε αυτή τη φάση;
Πολύ λίγα πράγματα, τον παγώσαμε λίγο για την προετοιμασία του live της Παρασκευής αλλά θα επιστρέψουμε στη δουλειά αφού πιούμε όλοι μαζί τα ποτά μας στο Piraues Club Academy στις 9 Μαϊου. Ελάτε νωρίς για Part of the theory και περάστε να πείτε ένα γεια μετά το τέλος του live.
