Λίγο πριν προσγειωθούν στην Αθήνα για να εμφανιστούν στο Temple (18/5), οι L.A. Witch μιλούν αποκλειστικά στο Lung!
Αναφέρατε κάποτε ότι οι τρεις σας αρχικά δεθήκατε μέσω της κοινής σας αγάπης για τους Gun Club, και οι περισσότερες από τις μουσικές επιρροές που αναφέρετε γενικότερα προέρχονται από τουλάχιστον δύο γενιές πριν από τη δική σας. Πώς και πότε συναντήσατε αυτές τις μουσικές και τι τις έκανε τόσο ελκυστικές;
SADE: Nαι, όταν πρωτοξεκινήσαμε τη μπάντα μας ένωσε η αγάπη μας για το punk, το post punk, την garage/psych μουσική. Είναι δύσκολο να θυμηθώ ή να προσδιορίσω ακριβώς πότε ή πώς ήρθα σε επαφή με αυτά τα είδη. Μεγάλωσα αγαπώντας και ακούγοντας όλα τα είδη μουσικής. Πήγαινα σε πολλά diy, house shows όταν ήμουν νεότερη. Οι επιρροές μου μεγάλωσαν με την πάροδο του χρόνου. Πάντα ήμουν αυτή που αναζητούσε νέα μουσική και εξερευνούσε ή έψαχνε για νέα μουσική. Έτσι αντάλλασσα μουσική με φίλους, πήγαινα σε δισκοπωλεία, διάβαζα για μπάντες, πήγαινα σε συναυλίες. Μερικές φορές διάλεγα μια μπάντα με κριτήριο το εξώφυλλο του άλμπουμ. Είναι πολύ πιο εύκολο σήμερα να ανακαλύπτει κανείς νέα μουσική από ό,τι όταν ήμουν νεότερη. Στην πανκ μουσική όμως, μου άρεσε η αίσθηση του diy. Έκανε τη μουσική χειροπιαστή σε κάποια σαν εμένα που δεν είχε κανενός είδους μουσική εκπαίδευση. Μου άρεσε η ωμότητα και η ενέργεια. Μου άρεσε ο θυμός και η διασκέδαση που άκουγα σε αυτήν. Αυτό ήθελα να κάνω όταν ξεκίνησα με τους L.A. WITCH.
Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες μπάντες δεν καταφέρνουν να αντέξουν παρά λίγα μόνο χρόνια, αλλά οι LA Witch συνεχίζουν δυνατά για πάνω από μια δεκαετία. Ποια είναι η συνταγή αυτής της αντοχής; Κοιτάζοντας πίσω σε αυτά τα δώδεκα χρόνια, ποιές ήταν οι καλύτερες και χειρότερες στιγμές; Υπάρχει κάτι που θα είχατε κάνει διαφορετικά αν είχατε την ευκαιρία;
SADE: Νομίζω ότι όλοι μοιραζόμαστε κάποια κοινά πάθη. Είτε πρόκειται για ταξίδια, είτε για ζωντανές εμφανίσεις, είτε για τη δημιουργική διαδικασία της συγγραφής. Οι καιροί δεν είναι πάντα εύκολοι ειδικά για μια μπάντα του διαμετρήματός μας στον κόσμο του “ροκ”. Αλλά όλοι μας, προφανώς βλέπουμε την ευρύτερη εικόνα και πιστεύουμε ότι αξίζει τις δυσκολίες που έρχονται μαζί με αυτό. Τα highlights είναι οι περιοδείες με μπάντες όπως οι Jane’s Addiction, οι Kills, οι Uncle Acid… η κυκλοφορία μουσικής, οι περιοδείες σε μέρη όπως η ΕΕ ή η Νότια Αμερική. Τα χαμηλά είναι η περιοδεία μερικές φορές σε δύσκολες συνθήκες. Μερικές φορές το ψυχικό στρες που τα συνοδεύει όλα αυτά. Αλλά όχι, δεν θα έκανα τίποτα διαφορετικό. Είμαι ευχαριστημένη με όλες τις αποφάσεις μας.
Ποια είναι η διαδικασία σύνθεσης των τραγουδιών σας; Πόσο μεγάλο μέρος κάθε τραγουδιού είναι σκόπιμο και πόσο εξαρτάται από την τύχη ή/και τον αυτοσχεδιασμό στο στούντιο; Συμβάλλει εξίσου καθεμία από εσάς τις τρεις σας;
SADE: Όσον αφορά τη σύνθεση των τραγουδιών, το μεγαλύτερο μέρος είναι ένα μείγμα τύχης και περίσκεψης. Αυτό είναι το θέμα με τη σύνθεση τραγουδιών. Υπάρχει μια μαγεία σε αυτό που είναι δύσκολο να εξηγήσεις. Είναι αβέβαιο για μένα από πού προέρχεται. Όλες συνεισφέρουμε με τον τρόπο μας. Εγώ γράφω όλους τους στίχους και το κομμάτι της κιθάρας μου. Συνήθως στέλνω στα κορίτσια τις ιδέες μου και δουλεύουμε πάνω σε αυτές που τους αρέσουν. Είναι μια διαδικασία συνεργασίας.
Είχατε αναφέρει ότι το Play with Fire γράφτηκε και ηχογραφήθηκε κάτω από κάποιους χρονικούς περιορισμούς. Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε, οπότε, γράφατε νέο υλικό παράλληλα ή ενδιάμεσα στις περιοδείες σας όλο αυτό το διάστημα; Αν ναι, έχετε δοκιμάσει κάτι από αυτό σε ζωντανές εμφανίσεις; Θα μπορούσαμε να περιμένουμε να πάρουμε μια γεύση στο live σας στην Αθήνα;
SADE: Ναι. Δουλεύουμε αυτή τη στιγμή πάνω στο επόμενο. Θα είμαστε στο τους επόμενους μήνες. Και ναι 🙂
Το περασμένο φθινόπωρο σας βρήκε να περιοδεύετε στην Ευρώπη. Ήταν η πρώτη φορά που κάνατε κάτι τέτοιο στην απ’ εδώ πλευρά του Ατλαντικού; Πώς ήταν αυτή η εμπειρία διαφορετική από την περιοδεία στις ΗΠΑ;
SADE: Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές έχουμε έρθει. Η τελευταία περιοδεία ήταν πολύ διασκεδαστική. Υπέροχες συναυλίες. Πρώτη φορά στο εξωτερικό με έναν δεύτερο κιθαρίστα, τη Lauren της μπάντας Tremors. Αυτό είχε πλάκα. Είναι διαφορετικό γιατί το φαγητό είναι καλύτερο. Οι δρόμοι είναι καλύτεροι. Οι γλώσσες είναι πιο σέξι. Πληρώνεις 3 ευρώ για τον καλύτερο εσπρέσο και το καλύτερο κρουασάν που θα φας ποτέ στη ζωή σου. Χαχα. Τι άλλο… σε βάζουν να κοιμηθείς σε ένα αξιοπρεπές μέρος που είναι πραγματικά ωραίο. Οι άνθρωποι είναι γενικά πολύ καλοί και ευγνώμονες, γλυκοί και πραγματικά μεθυσμένοι 🙂
Καταλαβαίνω ότι η Ελλάδα είναι κυρίως γνωστή ως τουριστικός προορισμός και τα τοπικά συγκροτήματα σπάνια γίνονται γνωστά στο εξωτερικό, πόσο μάλλον στην Αμερική. Έχετε συναντήσει ποτέ μουσική από ελληνικό συγκρότημα; Στο τουριστικό ζήτημα: έχετε κάνει σχέδια για οποιεσδήποτε δραστηριότητες όσο θα βρίσκεστε στην Αθήνα, αν ο χρόνος το επιτρέπει;
SADE: Έχω κάποιους δίσκους από τους Aphrodite’s Child. Επίσης κάναμε μια μίνι περιοδεία στο Μεξικό με τους 1000Mods, η οποία είχε υπάρξει και πρώτη μας περιοδεία εκεί. Ήταν ενδιαφέρον να περιοδεύουμε με μια μπάντα από την Ελλάδα. Λατρεύω την ελληνική μυθολογία, οπότε φυσικά είμαι ενθουσιασμένοη να κάνω τυπικά τουριστικά πράγματα. Ίσως έχετε κάποιες προτάσεις!!!
Εκτιμώ ιδιαίτερα τις μουσικές προτάσεις καλλιτεχνών, οπότε, υπάρχουν μπάντες που είτε έχετε μοιραστεί τη σκηνή είτε είναι ακόμη ανερχόμενες και στις οποίες θα θέλατε να μας επιστήσετε την προσοχή;
SADE: Μπορείτε να τσεκάρετε τους Tremors, το συγκρότημα της άλλης μας κιθαρίστριας, κι η Elle έχει μια metal μπάντα που ονομάζεται Pagoto. Επίσης, έχω ένα νέο πρότζεκτ που θα κυκλοφορήσει σύντομα, συνεργασία με τον Γάλλο συνθέτη και παραγωγό ηλεκτρονικής μουσικής Arnaud Rebotini.
