Συνέντευξη Burst: "“Αυτή θα είναι η τελευταία μας εμφάνιση για ένα διάστημα, ίσως και για πάντα, οπότε σκοπεύουμε να δώσουμε την ψυχή μας”
Η κουβέντα παρακάτω με τον ορεξάτο και ομιλητικότατο Jesper αν και σύντομη, είχε τα πάντα. Μας μίλησε ανοιχτά, με ειλικρίνεια και συναίσθημα, λίγο πριν την εμφάνιση των Burst στο Mammothfest που θα λάβει χώρα στη Θεσσαλονίκη από τις 11 ως τις 13 Οκτωβρίου!
Γεια σου Jesper!
Jesper: Γεια σου! Μπορείς να ξεκινήσεις την ανάκριση σου, ανακριτή!
Πάμε λοιπόν! Μετά από χρόνια αδράνειας, τι ενέπνευσε τους Burst να επανενωθούν; Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη στιγμή ή αφορμή που προκάλεσε την επανένωση;
Jesper: Έχω σκεφτεί πολύ για αυτό. Γιατί σχεδόν κανένα συγκρότημα δεν παραμένει «νεκρό»; Νομίζω ότι ο λόγος είναι ότι ο χρόνος, η απόσταση μερικών χρόνων και η προοπτική κάνουν τους μουσικούς να νοσταλγούν και να έχουν επιλεκτική μνήμη. Το να είσαι σε ένα συγκρότημα μπορεί να είναι περιπετειώδες και δημιουργικό, αλλά και κοπιαστικό και απογοητευτικό. Απαιτείται πολλή σκληρή δουλειά για ένα συγκρότημα με φιλοδοξίες, και κάποια στιγμή είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν συγκρούσεις ή διαφωνίες.
Αλλά η δημιουργικότητα, η περιπέτεια και η κοινότητα ενός συγκροτήματος μπορεί να είναι σχεδόν εθιστική. Ακόμα κι αν αφήσεις το συγκρότημα, θα νιώσεις την ανάγκη για άλλη μια «δόση» κάποια στιγμή. Γιατί τίποτα δεν συγκρίνεται με τα αισθητηριακά ύψη της δημιουργίας και της εκτέλεσης μουσικής μαζί με ομοϊδεάτες ανθρώπους σε ένα συγκρότημα. Όταν σταματάς με το συγκρότημα, μπορεί να αισθάνεσαι ανακούφιση, αλλά μετά από λίγο αρχίζεις να το νοσταλγείς. Ξεχνάς την ένταση, τις συγκρούσεις, τις βαρετές ώρες στα αεροδρόμια, τους δρόμους και τα παρασκήνια. Θυμάσαι πόσο ζωντανός ένιωσες όταν έγραψες αυτό το τραγούδι ή έπαιξες σε εκείνη τη συναυλία. Σου λείπει η συντροφικότητα. Σου λείπει το να κάνεις τη διαφορά για τους θαυμαστές σου. Η μουσική προσφέρει νόημα, και ένα συγκρότημα μπορεί να σου δώσει σκοπό. Είναι αρκετά εύκολο να καταλάβεις γιατί οι συνταξιούχοι μουσικοί θέλουν να επιστρέψουν σε αυτό.
Για τους Burst, ήταν μάλλον όλα αυτά. Ήμασταν «νεκροί» για δέκα χρόνια όταν ένας διοργανωτής από την Ισπανία μας προσέγγισε το 2018 για να παίξουμε σε ένα φεστιβάλ προοδευτικής μουσικής στη Βαρκελώνη. Ήμασταν «νεκροί», οπότε είπαμε όχι. Μετά είπαμε όχι ξανά και ξανά. Τελικά, μας ζήτησαν για τελευταία φορά, και μέχρι τότε είχαμε αρχίσει να το σκεφτόμαστε πιο ζεστά. Έτσι, είπαμε ναι. Ήταν μια φανταστική συναυλία. Όταν η Pelagic Records ήθελε να κυκλοφορήσει ένα box set με τα παλιά μας άλμπουμ λίγα χρόνια αργότερα, και το πρακτορείο μας ήθελε να κλείσει κάποιες εμφανίσεις για να γιορτάσει αυτές τις επανακυκλοφορίες, ήμασταν ήδη «εκτός ελέγχου», ας πούμε. Έτσι, κάναμε μερικές επιλεγμένες συναυλίες, οι οποίες ήταν όλες λίγο πολύ εξαιρετικές.
Ίσως να τελειώσει εδώ ή ίσως να συνεχίσουμε. Δεν ξέρουμε πραγματικά.
Πώς ήταν οπότε η μετάβαση από την αδράνεια στην ενεργή δράση ξανά; Ηρθε φυσικά ή υπήρχαν απρόσμενες προκλήσεις, τόσο προσωπικές όσο και μουσικές;
Jesper: Αν πρόκειται να επανενεργοποιήσεις ένα συγκρότημα που έφτασε σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια της ζωής του, σημαίνει ότι ξαναρχίζεις μια μηχανή με πολλά κινούμενα μέρη που δεν έχουν λιπανθεί. Πολλοί άνθρωποι πρέπει να εμπλακούν ξανά, πράκτορες, ηχολήπτες, γραφίστες και εταιρείες. Πρέπει να δημιουργήσεις πλάνα για πρόβες, να κάνεις προγραμματισμό και να βρεις χρηματοδότηση για την οργάνωση, να δημοσιεύσεις περιεχόμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να επαναλάβεις όπως έκανες τα πράγματα πριν. Αυτό που βλέπουν οι άνθρωποι από τα συγκροτήματα είναι το «κερασάκι στην τούρτα».
Μουσικά, ήταν σαν να επιστρέφουμε στο σπίτι. Οι πέντε μας αναπτύξαμε μια μουσική γλώσσα και διαίσθηση όλα αυτά τα χρόνια, και ήταν συναρπαστικό να δούμε ότι αυτή η συγκεκριμένη σύνδεση δεν είχε σπάσει. Οι μουσικοί σε αυτό το συγκρότημα είναι όλοι εκπληκτικοί και ευρηματικοί, και νομίζω ότι οι συναυλίες μας αυτές τις μέρες υπερέχουν τόσο σε ήχο, όσο και σε απόδοση αλλά και οπτικά σε σχέση με το παρελθόν.
Σε προσωπικό επίπεδο, είναι χαρά μου να είμαι ξανά στον δρόμο με τους φίλους μου. Τα χρόνια της διακοπής μας έχουν κάνει λιγότερο «φυλακισμένους» και πιο γενναιόδωρους ο ένας προς τον άλλον. Πιο ταπεινούς. Δεν «μαρκάρουμε» το έδαφος όπως κάναμε κάποτε.
Μετά από τόσο καιρό αδράνειας, κάποιοι μπορεί να αναρωτιούνται αν οι Burst μπορούν ακόμα να είναι το ίδιο σημαντικοί στη σημερινή μουσική σκηνή, όπου το metal έχει εξελιχθεί και αλλάξει. Πώς απαντάτε σε όσους αμφισβητούν αν μπορείτε να φτάσετε ή να ξεπεράσετε την προηγούμενη τάση και επιρροή στο είδος;
Jesper: Αυτό προϋποθέτει ότι θα δώσουμε σημασία στην αντίληψη των άλλων για το τι ήμασταν, είμαστε ή υποτίθεται ότι πρέπει να είμαστε. Δεν το κάνουμε. Προφανώς μας νοιάζει πώς μας αντιλαμβάνονται οι παλιοί και οι νέοι θαυμαστές, αλλά είναι και αδιάφορο και αδύνατο να προσπαθήσουμε να ανταποκριθούμε σε πιθανές προσδοκίες. Χαίρομαι που οι άνθρωποι θυμούνται το συγκρότημα μας, και που τόσοι πολλοί εκφράζουν έντονα συναισθήματα για τη μουσική μας. Αν φτιάξουμε νέα μουσική (ελπίζω να το καταφέρουμε), θα γίνει με τους δικούς μας όρους. Η σημερινή μουσική σκηνή θα πρέπει να προσαρμοστεί σε εμάς, όχι το αντίστροφο.
Είστε γνωστοί για τις ενεργητικές και περίπλοκες ζωντανές εμφανίσεις σας. Τι να περιμένουν οι θαυμαστές από τις επερχόμενες συναυλίες και περιοδείες; Πώς έχει εξελιχθεί η προσέγγισή σας στις ζωντανές εμφανίσεις από τότε που σταματήσατε;
Jesper: Το παίρνουμε πολύ σοβαρά με τρόπο που δεν κάναμε παλιότερα. Είμαστε πολύ προσεκτικοί ώστε οι εμφανίσεις μας να είναι μουσικά καλοεκτελεσμένες, και οπτικά αναπτύσσουμε τη σκηνική παρουσία, τα φώτα και τα οπτικά θέματα περισσότερο. Αισθάνομαι πιο άνετα σε αυτό το κομμάτι από ό,τι ποτέ πριν.
Αν και το ψιλοείπες, να περιμένουμε νέες κυκλοφορίες στο άμεσο μέλλον; Θα παραμείνει ο χαρακτηριστικός ήχος των Burst ίδιος ή εξερευνάτε νέες κατευθύνσεις που μπορεί να εκπλήξουν τους παλιούς θαυμαστές;
Jesper: Ναι, όπως είπα νωρίτερα, ελπίζω να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε νέα μουσική. Κυρίως, είναι θέμα χρόνου και logistics, όσο βαρετό κι αν ακούγεται. Η μουσική μας ήταν πάντα προϊόν των πέντε μας σε ένα δωμάτιο, αυτοσχεδιάζοντας, συζητώντας και πειραματιζόμενοι. Δεν θα μπορούσα να δημιουργήσω μουσική με αυτούς τους τύπους μόνο ανταλλάσσοντας αρχεία μέσω email. Η μαγεία συμβαίνει όταν είμαστε όλοι μαζί σε ένα στούντιο, τροφοδοτώντας ο ένας την ενέργεια και την αυθορμητικότητα του άλλου.
Θα παίξετε στο Thessaloniki Mammothfest σύντομα. Ποιες είναι οι προσδοκίες σας για αυτή την φαση; Πώς νιώθετε να παίζετε μπροστά σε μια νέα γενιά θαυμαστών, και σε μια πόλη όπου ίσως δεν έχετε παίξει ποτέ;
Jesper: Ανυπομονώ για αυτό. Η Ελλάδα ήταν πάντα από τα αγαπημένα μας μέρη, με εμπνευσμένες συναυλίες και διοργανωτές και θαυμαστές που κάνουν τα πάντα για να μας δείξουν τις καλύτερες πλευρές της πόλης και της χώρας τους. Αλλά δεν έχουμε βρεθεί ποτέ στη Θεσσαλονίκη και δεν ξέρω τι να περιμένω. Οι προσδοκίες είναι υψηλές και τα παπούτσια μεγάλα για να γεμίσουν. Αυτή θα είναι η τελευταία μας εμφάνιση για ένα διάστημα, ίσως και για πάντα, οπότε σκοπεύουμε να δώσουμε την ψυχή μας.
Ποιο είναι το καλύτερο ή το αγαπημένο σου σουηδικό συγκρότημα όλων των εποχών;
Jesper: Φίλε, αυτή είναι μια απίθανη ερώτηση. Ακραία λίγο. Οι μουσικές μου προτιμήσεις τείνουν να είναι συγκροτήματα και καλλιτέχνες από άλλες χώρες, αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ κάποιους εγχώριους θησαυρούς. Ίσως οι Breach, οι Entombed, να πω και Cornelis Vreeswijk, Kite και Kjell Höglund. Αυτά!
Υπό το φως της συνεχιζόμενης κατάστασης μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ, έχει το συγκρότημα συζητήσει ή προβληματιστεί για αυτά τα παγκόσμια ζητήματα; Πιστεύετε ότι η μουσική μπορεί να αποτελέσει πλατφόρμα για την αντιμετώπιση αυτών των συγκρούσεων, και πώς μπορεί οι Burst να συμμετάσχουν σε τέτοιες κοινωνικοπολιτικές συζητήσεις;
Jesper: Είμαστε πέντε ξεχωριστοί άνθρωποι, όλοι μέρος αυτού του κόσμου, οπότε φυσικά έχουμε απόψεις. Κάποιοι από εμάς ίσως είμαστε πιο ενεργοί από άλλους, αλλά σε έναν ολοένα και πιο απελπιστικό κόσμο, κανείς δεν μπορεί να είναι αδιάφορος ή αμέτοχος. Προσωπικά σκέφτομαι και ανησυχώ συνεχώς για τα τρέχοντα ζητήματα. Δεν θα πω γνώμη. Είναι λάθος και φρίκη.
Σε ευχαριστώ
Jesper: Εγώ ευχαριστώ.
